تجربه ولیب (دوچرخه شهری) سواری در پاریس

تجربه ولیب (دوچرخه شهری) سواری در پاریس

پاریس به سرعت به پایتخت جهانی دوچرخه های کرایه ای که ولیب (Velib) نامیده می شود، تبدیل شده است. ولیب درواقع ترکیب دو کلمه «Velo» به معنی دوچرخه و «liberte» به معنای آزادی یا زمان آزاد است.

شهروندان پاریسی و البته توریست های ساکن در پاریس به راحتی از ایستگاه محل زندگی یا کار خود یا از مقابل سینما و رستوران و… یک دوچرخه تحویل می گیرند و پس از تردد در شهر و انجام کارهای ضروری خود، آن را در ایستگاه بعدی قرار می دهند. خودشان می گویند این طرح به خوبی موفق به کاهش ترافیک شهری و درنتیجه آلودگی هوا شده است.

سیستم این دوچرخه سواری به این شکل است که فاصله ایستگاه ها براساس زمان مورد نیاز طوری تنظیم شده که دوچرخه سواران به راحتی پیش از پایان زمان ۳۰ دقیقه به ایستگاه بعدی می رسند و دوچرخه را پارک می کنند. دوچرخه سواری در شهر پاریس به یک امر کاملا عادی تبدیل شده است.

متروی قدیمی و بدون پله برقی!

رفت و آمد در پاریس درواقع همان گشت و گذار است و ارزان ترین و بهترین راهش، پای پیاده است و بعد از آن مترو؛ متروی بزرگ و قدیمی پاریس با آن دالان های تودرتو، پله های عمیقش و ساختمان قدیمی اش همه شهر را به هم وصل می کند: ۱۶خط مترو که از پنج صبح تا ۱۲:۳۰ شب کار می کنند.

سوار مترو می شوم و اگر همراه ایرانی ام که ساکن فرانسه است، نبود، حتما بین خط عوض کردن ها گم می شدم. شاید یکی از ایرادات اساسی این است که به قدری روی تابلوهای فرانسوی نوشته شده که انگلیسی محلی از اعراب ندارد و توریست ها سردرگم می شوند.

گوژپشتی در نوتردام

موسیقی اصیل الجزایر با صدای گیتار آکوستیک در فضا پیچیده است. پیرمردی الجزایری زخمه بر سازش می زند. شب است و باد خنک پاییزی، پاریس را واقعا به میعادگاه عشاق تبدیل کرده است. چراغ های اطراف کلیسای نتردام روشن است و سنگ ریزه ها و شن های سفید کف حیات کلیسا می درخشند. روی نیمکت های سنگی مردم نشسته اند و شب نشینی دارند.

نکته جالب فضاهای تفریحی و مشهور پاریس در این است که اگر موزه و کلیساها بعد از یک زمان اداری بسته می شوند، اما محوطه آن ها برای دورهمی مردم و قدم زدن شان تا پاسی از شب باز است.

از سنگ فرش شانزه لیزه تا تهران

شانزه لیزه آمال تمام توریست ها برای سفر به فرانسه است که در آن جا قدمی بزنند و در کافه ای بنشینند و قهوه ای بنوشند. ناخودآگاه باید مقایسه کرد با خیابانی سنگ فرش شده در تهران و هی گفت چرا نمی شود آن قدر راحت در آن خیابان قدرم زد و نشست و قهوه ای نوشید، بدون آن که جلوی چرخ باربرها قرار گرفت یا… این جا پاریس است.